Παγίδα

παίζεται αν θα προβούμε σε ενέργεια αυταρχική
αν στην δύνη αντισταθούμε με σκοπό την επιστροφή

μέριασε πια η εικόνα που μας δίνει την χαρά
κλείσανε όλες οι τρύπες κι είναι τώρα σκοτεινά

δήθεν είμαστε αφέντες, λεύτεροι απ’ τα παλιά δεσμά
μα και πάλι πολεμάμε για να βγούμε απ’ τα σκατά

συνοθύλευμα οι γνώσεις μέσα στην ασυδοσία
μας κυκλώσανε οι δόσεις για γλυκά κι ακολασία

κι οι φτωχοί αυτού του κόσμου περισσέψανε τους παλιούς
όπως ήτανε θα γίνει θα το δεις κι ας μην ακούς

η Αριάδνη σου προτάσσει νήμα ολόχρυσο της γνώσης
μα τυφλός από την πείνα τ’ άρπαξες και πίσω τρέχεις

εμιμούμενος λοιπόν τους αρχαίους δίχως κρίση
χάνεις ότι έχει γίνει κι η συνέχεια θα σβήσει

ότι χρονίζει σαπίζει κι αν δεν το αναπλάσεις θάνατο δίνει

περιουσίες θα κλαπούν
κι όλα όσα ξέρεις θα καούν
θα ‘χεις μάτια να δουλεύεις
μα ποτέ πια δεν θα βλέπεις