Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Στατικές παρορμήσεις στη σιωπή

















γνώριμοι αγαπημένοι κι αλησμόνητοι
πρόσωπα
ήχοι
ευωδίες
λέξεις
προπαντός οι λέξεις
εντυπώνονται
εγείρουν την τότε στιγμή
με τόση ακρίβεια
παραδόξως ακόμα κι όσα δεν ειπώθηκαν
αλλά υπήρχαν ως σκέψη

Κάθε στιγμή, ιερή
κι εμείς οι μύστες του αεί
του πρίν στο μετά
του τώρα στο χθές
συλλέκτες αέρινων επαφών
καταγραφείς ασήμαντων ιστοριών
μύθους μεταλλάσσουμε
νόημα προσδίδουμε

χρυσοροές παθών στον απέραντο νυχτερινό ωκεανό
αστρικές προβολές στον εσωτερικό μας ουρανό
και θρηνούμε τον θάνατο όλων
σε μιά οιμωγή ενός πένθιμου ενιαυτού
παρθενικού
κάθε φορά
και συντρέχουμε της θλίψης μας
της αγαπημένης
ώσπου να 'ρθει ο κορεσμός
κι η απάθεια του κάματου
γιά κάθε ένα
Τότε κερδίζεις την γαλήνη

Καλυψώ
έτη επτά