Λεύκαινον ύδωρ

Διπλώνουν τ’ απωθημένα τους σαν ασπρόρουχα νυφικά,
προίκα του θανάτου
κι αποκοιμιούνται ήσυχοι για το αύριο
Γηγενείς που τ’ αλλότριο ξορκίζουν
Κάπου ‘κει, ανάμεσά τους

Βρυχάται το χθές ως ξόανο της πραγματικότητας
Κανείς δεν χρωστάει
όλοι δοκιμάζουν
Αρίφνητοι φυλακισμένοι το κλειδί τους φυλάσσουν
Κάπου ‘κει, σιμά τους

Κοντά στο απειροελάχιστο διανθίζουν την διαμονή
Τουρίστες σε μια περγαμηνή κλεισμένοι
ιστορία
Κι ο βράχος εκεί!
βαρύτητα

Διαβάτες του κόσμους χαλαρώστε!
ενδώστε!
Κι η χθόνα δικιά μας είναι
Νοσταλγοί της λήθης, γρηγορείτε!
ενδυναμώστε!
Κι η γαία δικιά μας είναι
Κάπου εκεί……….