Ξυπνήματα

Χωρούν σε μια χούφτα θεού
την δύναμή τους αντλούν απ’ το κύμα
ξυπνούν μες την δύνη του νού
και τότε ξάφνου γεννιέται η ελπίδα

διφυείς υπάρξεις συγκροτούνται
που παντρεύουν μα δεν συγχωρούν
μελωδίες της ύλης τους καλούνε
υπακούουν μα ποτέ δεν ξεχνούν

αντιπαλότητες στην μέση του δρόμου
σταματάνε την λάβρα ροή
είναι η χθόνα η έδρα του πόνου
και η γαία που ζητά ν’ ανεβεί

την υπόγεια σπίθα η οίηση όταν πνίγει
πλανεμένων σοφών πανηγύρια θα στηθούν
οπαδούς σαγηνεύουν που ψάχνουν την Ήβη
που απ’ τ’ απόκρυφο νέκταρ θέλουν να πιουν

ζωγραφίζει η σπίθα, της μοίρας πινέλο
με το είναι της θέλει να ενωθεί
σε διαβάτη που ερμηνεύει όλα τα θέλω
συνεχίζει να βυσσοδομεί

παρατήρηση, γνώση των σωστών συμπερασμάτων
δυνατότητα σύνδεσης με το παρελθόν
εν δυνάμει όλα στον πυρήνα των κυττάρων
αν ζυγώσουν θα μεταστοιχειωθούν

ειδάλλως στον πολυδαίδαλο ιστό της Πανδώρας θα χαθούν