Αινιγματική φυσιογνωμία
Σκαμπανεβάζει με το κύμα
Ξέρει ότι απομυζούν την ουσία
Σε κάθε συναναστροφή είναι το θύμα
Μοναχική σύμπτυξη θ’ αναπτυχθεί
Σαν χαρισματική ακολουθία
Στενάζει αν δεν εισακουστεί
Στενά σοκάκια κατοχυρώνουν την αξία
Δεν είναι οι λέξεις, δεν είναι αυτό που θα ειπωθεί
Δεν είν’ το γένος, γραμμένο παρελθόν
Είναι τ’ απομεινάρια που χωλαίνουν την σιωπή
Κι αυτό που αφήνει σαν κρότο το παρόν
Την νύχτα ο ναύκληρος τα βλέφαρά του κλείνει
Σ’ ένα ταξίδι θ’ αφεθεί της καλημέρας
Σειρές κι αλγόριθμους πίσω του αφήνει
Στιγμές, στιγμές, τα δρώμενα της μέρας
Η δυστυχία όλη ανδρώνεται μέσα σ’ ένα κουκούλι
Όταν βγεις απ’ αυτό παύει να υφίσταται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου